Kurdischer Abgeordneter kritisiert iranischen Präsidenten

Laut einer Meldung des Parlamentskorrespondenten der studentischen Nachrichtenagentur des Irans ISNA kritisierte der in Mariwan gewählte kurdische Parlamentsabgeordnete Omid Karimiyan am 24. Dezember 2013 den iranischen Präsidenten Dr. Hassan Rouhani in mehrfacher Hinsicht. So beklagte er, dass Rouhani zwar von 3 Volksgruppen und Religionen gesprochen, aber die geweckten Hoffnungen, dass auch Kurden und Sunniten im Kabinett vertreten sein würden, nicht erfüllt habe. Er beklagte auch: „Herr Rouhani, von Ihrer sozialen Gerechtigkeit ist uns bislang nur das Töten kurdischer Staatsbürger durch die Sicherheitskräfte in Kurdistan zuteil geworden.

Omid Karimiyan gab seiner Hoffnung Ausdruck, der Präsident werde als Geistlicher seine im Wahlkampf gemachten Versprechen, die auch viele kurdische Wähler an die Urne gelockt hätten, einhalten. Und er erinnerte den Präsidenten daran, dass er bestimmt wieder einmal nach Kurdistan reisen werde (ergänze: und dann werde man ihn an seine Versprechen erinnern…).

Der Abgeordnete äußerte seine Hoffnung, dass die Ernennung von Sahedi als neuem Provinzgouverneur von Kurdistan ein gutes Zeichen sei. Sahedi hatte vorher im Innenministerim gearbeitet.

Bookmark speichern oder einem Freund mailen

_____ http://j.mp/Please-Support-Me-by-Click-HERE

Todesurteile im Iran – Drohungen gegen Angehörige

Wie Horana, die Nachrichtenagentur der iranischen Menschenrechtsaktivisten, meldete, wollten am 23. Dezember 2013 die Angehörige politischer Gefangenen, die zum Tode verurteilt sind, nach Teheran reisen, um ihrer Forderung nach einer Aufhebung der Todesurteile Nachdruck zu verleihen. Die Angehörigen wurden darauf vom Geheimdienst der Stadt Sanandadsch bedroht und aufgefordert, die Reise nach Teheran zu unterlassen. Laut Horana spielte sich dabei folgendes ab:

Die Angehörigen der 35 zum Tode verurteilten Gefangenen, die derzeit in Qesel Hessar, Radscha‘i-Schahr und Ewin in Haft sind, hatten sich an die Geheimdienstbehörde in Sanandadsch gewandt und sie davon informiert, dass sie beabsichtigten, nach Tehern zu fahren. Darauf erklärte ein Beamter namens Resa‘i, der der Zuständige für das Dossier der verurteilten jungen Männer ist: „Falls ihr nach Teheran fahren wollt, werdet ihr schon am Busbahnhof von Sanandadsch festgenommen. Wenn es euch gelingt, diese Hürde zu nehmen, seid ihr selber verantwortlich, wenn euch unterwegs etwas passiert. Und wenn ihr bis nach Teheran kommt, werden wir euch die Leiche eurer Kinder vorführen.“ Zu den Angehörigen, deren Verwandte in Radscha‘i-Schahr inhaftiert sind, sagte der Beamte: „Eure Kinder sind an einem guten Ort, und da geht ihr nach Teheran. Was wollt ihr eigentlich? Wenn ihr nach Teheran fahrt, werden wir eure Kinder auf alle Fälle an abgelegene Orte verlegen und voneinander trennen. Dann werdet ihr nichts mehr von ihnen erfahren.“ Viele ließen sich von diesen Drohungen abschrecken, aber einige Familien machten sich trotzdem auf den Weg und protestierten am 24. Dezember 2013 vor der Kanzlei des Religiösen Führers Ajatollah Chamene‘i in der Pasteur-Straße. Die Kundgebung wurde von den bewaffneten Organen aufgelöst. Die Familienangehörigen übergaben Dscha‘fari Doulat-Abadi, dem Staatsanwalt von Teheran, ein Schreiben, in dem sie betonten, dass ihre Kinder unschuldig seien. Sie forderten eine faire, öffentliche Gerichtsverhandlung für die sunnitischen Gefangenen.

Bookmark speichern oder einem Freund mailen

_____ http://j.mp/Please-Support-Me-by-Click-HERE

Arbeiten im Iran: 14-Stundentag und wo bleibt das Gesetz?

Wie die iranische Nachrichtenagentur ILNA meldete, versammelten sich am 24. Dezember 2013 Angestellte der iranischen Fernmeldegesellschaft „Mochaberat-e Rusta‘i“, die zur staatlichen Fernmeldegesellschaft „Mochaberat-e Iran“ gehört, aus Protest gegen die Verletzung der staatlichen Gesetzgebung durch die Firmenleitung vor dem iranischen Parlament in Teheran. Ein Vertreter der protestierenden Arbeitnehmer erklärte gegenüber ILNA: „Gegenwärtig arbeiten über 1000 Angestellte in den Fernmeldezentralen des ganzen Landes täglich rund 14 Stunden, aber die Verantwortlichen der Fernmeldegesellschaft berechnen und bezahlen die gesetzlichen Zulagen, darunter auch ihre Versicherungsbeiträge, nur wie für eine Teilzeitarbeit.“

Bookmark speichern oder einem Freund mailen

_____ http://j.mp/Please-Support-Me-by-Click-HERE

Meinungen die keinen Respekt verdienen

1. Katholiken TV-Chef Lohmann sagte letztes Jahr in der Sendung von Günther Jauch, Frauen sollten nicht erlaubt werden, nach einer Vergewaltigung abzutreiben. Diese Meinung vertrat er auch bei Markus Lanz. Er fand es nicht in Ordnung, dass Günther Jauch seine Tochter als Beispiel in der Sendung erwähnte. Warum dürfen aber er und die katholische Kirche für Töchter anderer Menschen entscheiden?

2. Jannati, Teherans Freitagsprediger und Vorsitzender des Wächterrats, sagte am Dienstag, 24. Dezember: “Diener Gottes sollten die Islamische Republik schützen, auch wenn sie in der Minderheit seien”.

3. Es gibt immer noch Menschen, die der Meinung sind, Witwenverbrennung sei sinnvoll.

Es gibt tausende menschenverachtende Meinungen, die keinen Respekt verdienen. Trotzdem wird in unserer Gesellschaft immer wieder gefordert, dass Menschen alle Meinungen respektieren. Dies wird gnadenlos ausgenutzt. Nicht Meinungen, sonder Menschen verdienen Respekt.

Frohe Weihnachten

Bitte benutzen Sie dieses Feed, um “Über Iran” zu verfolgen.

http://feeds.feedburner.com/blogspot/dyMaL

_____ http://j.mp/Please-Support-Me-by-Click-HERE

سازمان معلمان ایران خواهان لغو تفاهمنامه آموزش و پرورش با حوزه علمیه شد

زنگ خطر جدی‌ برای‌ نسل فردا. با دوستان خود به اشتراک بگذارید

محسن سازگارا فعال سیاسی، روزنامه‌نگار و پژوهشگر دانشگاه می‌گوید: با توجه به سوء پیشینه روحانیون در مسایل جنسی، ورود آن ها به مدارس کودکان و نوجوانان را تهدید می کند.

منبع: ایران امروز

طی یک تفاهم نامه میان اداره کل آموزش و پرورش تهران و حوزه علمیه تهران، مدارس دولتی تحت پوشش این طرح، به مدارس وابسته به حوزه علمیه تبدیل می‌شود. بر اساس این سند، مدیریت حوزه با استقرار روحانی ثابت در این مدارس، مدیریت تربیتی مدارس را بر عهده خواهند گرفت./ سازمان معلمان ایران به عنوان یک نهاد مدنی از مسئولان وزارت آموزش و پرورش به جد می‌خواهد تا قبل از هر گونه اقدام و فعالیت، به فرآیند نیازسنجی و بازخورد توجه داشته و کارشناسی‌های لازم را با توجه به موانع و محدودیت‌های سازمانی مد نظر قرار دهند.

طی یک تفاهم نامه میان اداره کل آموزش و پرورش تهران و حوزه علمیه تهران، مدارس دولتی تحت پوشش این طرح، به مدارس وابسته به حوزه علمیه تبدیل می‌شود.

بر اساس این سند، مدیریت حوزه با استقرار روحانی ثابت در این مدارس، مدیریت تربیتی مدارس را بر عهده خواهند گرفت.

در این سند، اداره کل آموزش و پرورش تهران، تعهداتی را به حوزه علمیه داده است که برخی از آن‌ها به شرح زیر است:

۵-۳ تعیین مکان مشخص برای روحانی به عنوان دفتر کار برای ارائه مشاوره و یا پاسخگویی به سوالات و ارتباط با خانواده‌ها

۸-۳ ابلاغ حکم روحانیون تعیین شده از طرف معاونت به مناطق و مدارس

۹-۳ حمایت و تامین نیازهای مالی و امکانات لازم به صورت ویژه

۱۰-۳ زمینه سازی برای استفاده مستمر از روحانی مدرسه و اساتید حوزه علیمه در جلسات خانواده‌ها، دانش آموزان و معلمان

۱- اگر چه ارتباط و تعامل اصل پذیرفته شده‌ای در روابط و معادلات سازمانی است، اما نکته مهم آن است که این ارتباط نباید منجر به خدشه دار شدن استقلال و هویت سازمانی مانند آموزش و پرورش شود.

هر سازمانی کارکرد خاص خود را دارد و آموزش و پرورش متولی اصلی تعلیم و تربیت رسمی در کشور است و این اختیار به هیچ وجه قابل تفویض نبوده و نیست!

۲-در حالی که بسیاری از مدارس ما فاقد کتابخانه، آزمایشگاه، اتاق (سالن مطالعه) و حتی نمازخانه و… می‌باشد، آموزش و پرورش ما چگونه می‌خواهد مکان مشخص و یا ثابتی را برای فعالیت کار این عزیزان فراهم آورد؟

آیا مسئولان وزارت آموزش و پرورش به کارکرد‌ها و محدودیت‌های دستگاه تحت مدیریت خویش واقفند؟

۳-در حالی که آموزش و پرورش ما درگیر کسری بودجه، فقدان اعتبار لازم برای پرداخت سرانه مدارس، پرداخت اضافه کار عوامل اجرایی مدارس، معوقات حق التدریس از سال تحصیلی قبل و… است، مسئولان آموزش و پرورش چگونه و طبق چه محاسباتی قرار است نیازهای مالی این سند را برآورده و امکانات لازم را در حد «ویژه» برای طرف مقابل تامین کنند؟

آیا وزارت آموزش و پرورش بودجه‌ها و یا اعتبارات دیگری دارد که فرهنگیان و تشکل‌های معلمان از آن اطلاعی ندارند؟

۴-کمبود مربی بهداشت در مدارس معضلی است که در ۶ سال گذشته برای حل آن وزرای آموزش و پرورش و بهداشت پیشنهاد‌ها و برنامه‌های مختلفی اعلام کرده‌اند که هیچیک تاکنون عملیاتی نشده و با بازنشسته شدن مربیان قدیمی هر روز به دامنه این مشکل افزوده می‌شود.

افزایش چشمگیر بیماری‌های پرخطر همچون هپاتیت و ایدز در جوامع امروزی و نیاز به آموزش شهروندان برای جلوگیری از گسترش این بیماری‌ها به خصوص در آموزش و پرورش که بزرگ‌ترین جامعه تحت پوشش یعنی کودکان و نوجوانان ۷ تا ۱۸ را در مجموعه خود دارد لزوم به کارگیری مربیان و معلمان بهداشت را در سایر مسائل بهداشتی به روز افزایش می‌دهد اما در کشور ما این موضوع از سوی مسئولان مغفول مانده است.

«در حال حاضر مدارس کشور به ۱۷ هزار مربی بهداشت نیاز دارد.»

رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات در فروردین ۱۳۹۰ عنوان کرده است: «که هم اکنون به ازای هر سه هزار و ۵۰۰ دانش آموز یک مربی بهداشت در ایران فعالیت می‌کند در حالی که حداقل مطلوب میانگین یک مربی به ازای هر ۷۰۰ دانش‌آموز است.»

حال سوال ما از مسئولان وزارت آموزش و پرورش آن است که برای بهداشت مدارس چه تفاهم نامه و یا همکاری با متولی بهداشت و درمان کشور به امضا رسانده‌اند وآیا به این مشکلات واقفند؟

آیا در مدارس ما، مربیان بهداشت، مشاوران و یا حتی مربیان هلال احمر حضور دارند؟

۵- در مدارس ما، پست سازمانی «معاون پرورشی» با وظایف و کارکردهای مشخص تعریف شده است. همچنین معلمان دینی وظیفه آموزش آموزه‌های دینی را بر عهده دارند.

آیا قرار است پست جدیدی در سازمان آموزش و پرورش تعریف شود، در حالی که هیچ گونه تناسب منطقی و مناسب میان تعداد دانش آموزان و کارکنان آموزش و پرورش وجود ندارد؟

حضور روحانیون محترم در مدارس چه نسبت سازمانی و کارکردی با پست‌های سازمانی خواهد داشت؟

آیا واگذاری «تربیت دینی» مدارس به نهادی خارج از آموزش و پرورش، به معنای زیر سوال بردن زحمات و تلاش‌های معلمان دینی و معانین خدوم و زحمتکش پرورشی در مدارس نیست؟

۶- «مساجد» با معماری خاص و نیز فضای روحانی که دارند بهترین جا و مناسب‌ترین مکان برای انتقال و پرورش آموزه‌های دینی هستند.

روحانیت با در اختیار داشتن حدود ۷۰ هزار مسجد و بیش از ۱۰ هزار امام‌زاده، پایگاه‌های نماز جمعه، کانال‌های صدا و سیما و… چه نیازی به ورود مستقیم به مدارس دارد؟

اگر در تربیت دینی مشکلی وجود دارد که دارد، آیا راه حل آن حضور مستقیم روحانیت در همه زمان‌ها و مکان‌ها می‌باشد؟ به گمان ما، این مشکل راه حل‌های دیگری دارد که باید آن را یافت…

رئیس جمهور محترم در جریان انتخابات اخیر فرمودند: «من قبول دارم هر نظام سیاسی اجتماعی، تاکیدات ایدئولوژیک و سیاسی روی آموزش و پرورش دارد ولی در کشور ما نگاه سیاسی و ایدئولوژیک به آموزش و پرورش خیلی شدید است.»

سازمان معلمان ایران به عنوان یک نهاد مدنی از مسئولان وزارت آموزش و پرورش به جد می‌خواهد تا قبل از هر گونه اقدام و فعالیت، به فرآیند نیازسنجی و بازخورد توجه داشته و کارشناسی‌های لازم را با توجه به موانع و محدودیت‌های سازمانی مد نظر قرار دهند.

سازمان معلمان ایران ضمن درخواست لغو این تفاهم نامه، از مسئولان وزارت آموزش و پرورش مصرانه انتظار دارد تا در جهت برنامه‌های دولت تدبیر و امید حرکت کرده و میراث دار اقدامات نادرست و غیر کار‌شناسی وزرای قبلی نباشند…

دو شاعرجوان بازداشت شدند

شاهین نجفی: این بچه‌ها هنوز انگشتانشان از مهر رایی که به رئیس دولت لبخند داده اند خیس است. این‌ها شاعران خسته از انقلاب و آزادی اند. پس کجایند سینه چاکان و قداره کشان مدافع تدبیر و امید و اعتدال؟ این کلام آخر است ، ما آخرین نسلی هستیم که با زبان شعر و موسیقی با شما سخن گفتیم.

مهدی موسوی و فاطمه اختصاری دو شاعر جوان از ۱۶ آذر توسط اطلاعات سپاه بازداشت شده‌اند.

به گزارش خبرنگار کلمه، مهدی موسوی و فاطمه اختصاری در پی ممنوع الخروجی در تاریخ ۱۶ آذر به دادسرای اوین احضار و پس از آن توسط تیم اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و روانه بند ۲-الف می‌شوند.

اطلاعات سپاه در دور جدید سرکوب های کور خود علاوه بر بازداشت «فعالان شبکه های مجازی»، «مدیران سایت‌های آی تی» و «مدیران سایت‌ها و هنرمندان موسیقی زیر زمینی» به بازداشت «هنرمندان و شاعران» روی آورده است. بازداشت های کوری که برای ایجاد فضای رعب در فضای مجازی صورت گرفته و تلاش میشود چهره ای قدرتمند از تیم سایبری سپاه را از خود نشان دهد.

مهدی موسوی و فاطمه اختصاری که تحت فشار بازجویان اطلاعات سپاه هستند در شرایط نامساعدی در بند ۲-الف سپاه به سر می‌برند و بازجویان و عوامل سایبری اطلاعات سپاه هم اکنون صفحات این دو شاعر جوان را در شبکه‌های اجتماعی در اختیار دارند.

پیش از این کلمه از دور جدید سرکوب فعالان اینترنتى از سوى اطلاعات سپاه، علاوه بر حوزه فیس بوک و پایگاه هاى تخصصى «آى تى» همچون «سایت نارنجى» یکى دیگر از عرصه هایى که نهاد امنیتى اطلاعات سپاه اخیرا بر آن متمرکز شده و اقدام به بازداشت شهروندان مى کند «موسیقى زیرزمینى» است.

Sistan-Balutschistan (Iran): 3 Pasdaran getötet

Sarawan

Wie Radschab-Ali Scheichsade, der Stellvertreter der Region Sistan-Balutschestan für politische, soziale und Sicherheitsfragen, berichtete, kamen am Mittwochmorgen, den 18. Dezember, drei Angehörige der Pasdaran in der Stadt Sarawan ums Leben, als sie mit dem Auto in eine Sprengfalle gerieten.

Laut Angaben von Radschab-Ali Scheichsade soll zudem vor etwa zwei Wachen ein bewaffneter Angriff auf einen iranischen Grenzposten an der Grenze bei Sarawan verübt worden sein, bei dem ein iranischer Soldat getötet und sechs weitere verletzt worden seien.

Am 25. Oktober 2013 soll es darüber hinaus zwischen Grenzschützern des Grenzregiments von Sarawan und einer bewaffneten Gruppe zu einem Gefecht gekommen sein, bei dem mindestens 14 Grenzschützer ums Leben gekommen und weitere 5 verletzt worden seien.

In den vergangenen Monaten hat wiederholt eine Gruppe namens Dscheisch ol-Adl (Armee der Gerechtigkeit) die Verantwortung für Anschläge auf Angehörige des Grenzschutzes und der Pasdaran in Sarawan übernommen. Die Gruppe ist auf facebook vertreten und erklärt dort:

„Die „Armee der Gerechtigkeit“ ist eine Volksorganisation, die für die Religions- und Glaubensfreiheit und die Freiheit des Volkes (mellat !) der Sunniten in Aufstand getreten ist und bis zur völligen Vertreibung des Regimes aus dem Gebiet der Sunniten nicht von seinem Weg des Kampfes ablassen wird und die Waffen nicht niederlegen wird.“

Es ist zu befürchten, dass diese Organisation, sollte sie einmal die Macht übernehmen, schnell dafür sorgen wird, dass ihr „Volk“ keinen Zugang zu facebook mehr erhält, was ja schon heute das ausdrückliche Ziel ihrer Gegner – der Pasdaran – ist.

Quelle:

http://www.radiofarda.com/content/f9_saravan_area_attck_3_killed/25204581.html

Bookmark speichern oder einem Freund mailen

_____ http://j.mp/Please-Support-Me-by-Click-HERE

نقض حقوق بشر در ایران در صدر توجه مجمع عمومی سازمان ملل

نیویورک، پاریس، ۲۹ آذر ۱۳۹۲ ـ مجمع عمومی سازمان ملل روز چهارشنبه ۱۸ دسامبر ۲۰۱۳ (۲۷ آذر ۱۳۹۲) قطعنامه‌ای را در باره وضعیت حقوق بشر در ایران تصویب کرد. این قطعنامه «نقض جدی، مداوم و مکرر حقوق بشر» در ایران را محکوم کرد و از دولت خواست «به طور کامل، در قانون و عمل، به تعهدهای حقوق بشری احترام بگذارد.»

فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر از فراخوان محکم قطعنامه به دولت ایران برای همکاری کامل با گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران استقبال می کند. دولت ایران به رغم ادعای بهبود در وضعیت حقوق بشر، در هشت سال گذشته به هیچ یک از گزارشگران ویژه سازمان ملل اجازه دیدار از ایران را نداده است.

سه کشور ترینیداد و توباگو، کیریباتی و دومینیک که در سال‌های گذشته به قطعنامه رای ممتنع می دادند، امسال به آن رای مثبت دادند و از ضرورت احترام به حقوق بشر در ایران پشتیبانی کردند. اما پنج کشور که در سال ۲۰۱۲ رای ممتنع داده بودند امسال رای مخالف دادند. این آرای منفی با توجه به افزایش تعداد اعدام‌ها در ایران، تداوم سرکوب و دستگیری فعالان جامعه مدنی در ایران نگران کننده است. بسیاری از مدافعان حقوق بشر که سال‌ها پیش در ایران دستگیر شده اند هنوز در زندان به سر می برند.

با ادامه گفتگوها در باره برنامه هسته‌ای ایران، فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر جامعه بین المللی را فرا می خواند به وخیم تر شدن وضعیت حقوق بشر در کشور نیز توجه کند. هیچ پیشرفتی در گفتگوهای هسته‌ای نباید بر تداوم نقض جدی حقوق بشر در ایران سایه افکند.

اصغر فرهادی: به دولت حسن روحانی خوشبینم

اظهارات اصغر فرهادی در حالی‌ مطرح میشود که در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی نسبت به دوران احمدی‌نژاد دو برابر شده است و همچنین حمایت حسن روحانی از رژیم سوریه که ناوی پیلای، کمیسر حقوق بشر سازمان ملل، مستقیما بشار اسد، رئیس جمهور سوریه را به همکاری در جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت متهم کرده است، قابل انکار نیست.

اصغر فرهادی، کارگردان ایرانی، نسبت به دولت جدید ایران ابزار خوشبینی کرد و گفت برای قضاوت درباره عملکرد حسن روحانی هنوز باید منتظر بود.

اصغر فرهادی در گفت‌وگو با خبرگزاری فرانسه در بورلی هیلز در نزدیکی لس آنجلس آمریکا، در باره انتخاب حسن روحانی به عنوان رییس جمهور جدید ایران در ژوئن گذشته، گفت: من معتقد نیستم که آنها تغییرات عمده ای را صورت دهند، اما آنها قادر به از بین بردن برخی از آسیب هایی هستند که طی سال های گذشته پیش آمده است.

وی اضافه کرد: فقط چند ماه است که دولت جدید بر سر کار آمده و باید بسیاری از مشکلاتی را که توسط دولت قبلی به وجود آمده، حل کند. باید کمی صبر کرد تا دید آنها چه می کنند.

پس از تجربه ساخت فیلم در فرانسه، اصغر فرهادی معتقد است که اکنون او می تواند هر جایی که می خواهد فیلم بسازد و انتخاب جای فیلمبرداری بستگی به داستان آن فیلم دارد.

فیلم جدید این کارگردان چهل و یک ساله با نام «گذشته» که از امروز در سینماهای آمریکای شمالی به نمایش در می‌آید، به عنوان فیلم برگزیده ایران در جایزه اسکار امسال است.

سال گذشته فیلم «جدایی نادر از سیمین» به کارگردانی آقای فرهادی برنده بهترین اسکار فیلم خارجی شده است.

Warum ist meine Heimat Iran nicht fortgeschritten?

Wir Iraner müssen uns leider auch damit befassen, dass irgendeine nicht politische Gruppe, verhaftet wird. Unsere Zeit geht damit verloren, zu erklären, dass diese Leute nur Technik begeistert sind, dass Apple und Android nicht eine Erfindung gegen das System seien.

Eine Nasrin Sotoudeh muss lange Zeit erklären, dass sie nicht das Regime stürzten möchte, sondern nur ihre Mandate als Anwältin verteidigte.

Wir verlieren Zeit und Nerven, indem wir uns für Menschenrechte einsetzen. Diese Probleme sind existenziell und wichtig. Obwohl sie unnötig sein sollten, sind sie eine absolute Notwendigkeit.

Wirtschaftsexperten müssen aufpassen was sie sagen, damit sie nicht Beruf und Freiheit verlieren. Man kann leicht einem vorwerfen, seine Thesen seien gegen das System oder den Islam. Viele verlassen das Land.

Aber auch die, die den Iran nicht verlassen möchten und das Land mit unpolitischen Aktivitäten nutzen möchten, fühlen sich nicht sicher.

Historiker und Studenten müssen sich mit Attacke-Kommentaren und Bedrohungen von Islamisten, Nationalisten und Pan-Iranisten auseinander setzen, während sie von einander über die Geschichte lernen wollen.

Das sind auch Gründe, warum ein ganzes Land mehr oder weniger politisch denkt. Unpolitische (und Religion unkritische) Aktivitäten können gefährlich oder grundlos gestoppt werden. Das ist auch der Grund, warum viele Iraner nach Rouhani-Ära nicht zurück in das Land gehen werden. Es sei denn, es geschieht etwas.

Die dargestellte Problematik existiert auch in Europa. Das Ausmaß ist aber nicht vergleichbar. Im 21. Jahrhundert muss noch diskutiert werden, ob Schwulen-Ehe ok ist oder nicht. Es wird diskutiert, ob die Kirche weiterhin Gelder verschwenden darf und so weiter. Umweltschutz und Armutbekämpfung werden oft vergessen.

Bitte benutzen Sie dieses Feed, um “Über Iran” zu verfolgen.

http://feeds.feedburner.com/blogspot/dyMaL

_____ http://j.mp/Please-Support-Me-by-Click-HERE