هنوز خط ذلت تعیین نشده است

ضیافت حسن روحانی و ظریف با جمعی از ایرانیان – ۲۶ سپتامبر – نیویورک

محمدجواد ظریف را بهتر بشناسیم: بررسی‌ سوابق محمد جواد ظریف در صفحه آخر صدای آمریکا همراه با مناظره حسن داعی – علیرضا نامور حقیقی – آرام حسامی

چند سال پیش، تریتا پارسی دیدار پنهانی خود با ظریف را آنقدر مایه بی آبروگی و نشانه ذلت میدانست که آنرا به اعضای نایاک هم نمی گفت. امروز، صدها نفر به دیدار ظریف میروند و به آن افتخار میکنند. بهمین ترتیب، روحانی را نماینده مردم ایران معرفی کرده و وی را مایه افتخار میدانند. بدین ترتیب، رژیم و جیره خوارانشان تلاش میکنند تا خط ذلت را هر روز پائین تر بیاورند.

ما در ایران خط فقر داریم، یعنی مشخص است که اگر کسی کمتر از یک میزان مشخص درآمد داشته باشد فقیر محسوب میشود اما هنوز خط ذلت تعیین نشده است و معلوم نیست که کدام حرکت یا گفتار یک شخص یا جماعت را نشانه ای از ذلت و حقارت آنان تلقی کنیم.

شما اگر ماهیچه های دو طرف لب خویش را به سمت بالا ببرید میتوانید همانند آقای ظریف لبخند بزنید البته اینکه این لبخند موقع دست دادن با قاتل ایرانی ها مثل صدام حسین باشد یا در کنار احمدی نژادی که میلیون ها هموطن را ” خس و خشاک ” نامید و یا در هنگام نشستن در کنار آقای جان کری مهم نیست بلکه آنچه که اهمیت دارد همان حفظ ”اوجب واجبات” یعنی نظام دیکتاتوری ولایت مطلقه و اجرای دستورات خامنه ای با تغییر شیوه,استراتژی و ظاهری دیگر است و ما هم میتوانیم لبخند بزنیم که در ایران فعلی ما خودمان از میان کارگزاران دیکتاتوری میتوانیم پس از مهندسی شورای نگهبانی که حداکثر اعضای آن ۱۲ نفر است و بیشتر آنها منصوب خامنه ای هستند و ریاست آنها عنصری به نام جنتی با ۸۷ سن است که برای جمعیت هفتاد میلیونی ایران تصمیم میگیرند و احتمال دارد در سالهای آینده بگویند بین علی فلاحیان با آن کارنامه سیاهش, سعید مرتضوی با آن جنایت هایش, مجتبی خامنه ای ( پسر خامنه ای) با آن خوی و منش وحشی گری و سرکوبگرانه اش و میثم خامنه ای(پسر خامنه ای) یکی را انتخاب کنید و مردم از ترس مجتبی خامنه ای و دیگران مجبور شوند شرکت کنند و میثم خامنه ای رییس جمهور شود و به این ترتیب خودمان دیکتاتورمان را انتخاب میکنیم پس حال لبخند بزنید شما در برابر دوربین مخفی شو تلوزیونی خامنه ای پرس و شرکا هستید.

در کشورمان ایران، همانطور که از برکت نظام آخوند-پاسدار هر روز به لشکر فقیران افزوده میشود، به موازات آن، رژیم و حامیانش تلاش میکنند تا خط ذلت را هرچه بیشتر پائین بیاورند تا بر تعداد ذلیلان و حقیران هم افزوده شود. مثلا، چند سال پیش که جواد ظریف سفیر احمدی نژاد در سازمان ملل بود، تریتا پارسی بطور پنهانی با وی دیدار میکرد و جرئت نمیکرد که حتی به اعضای نایاک، رابطه ذلت بار خودش را لو بدهد. اما امروز، صدها نفر برای دیدار با ظریف سر و دست می شکنند و طرفداری از وی را مایه افتخار میدانند.

بهمین ترتیب، حسن روحانی که بیش از سی سال در همه جنایات این حکومت دست داشته و نماینده خامنه ای در شورای امنیت ملی بوده است، با یک نمایش انتخاباتی و صلاحدید ولی فقیه، رئیس جمهور منتخب مردم ایران یعنی وارثان انقلاب مشروطه و ستارخان میشود. از این پس، دفاع از روحانی ذلت بار نیست و ملت ایران باید به داشتن چنین رئیس جمهوری مفتخر هم باشد.

با توجه به این دو مثال میتوان گفت که خط ذلت در کشورمان روز به روز پائین تر میآید. این سقوط اخلاقی قبل از هرچیز مدیون تلاش بی وقفه جماعتی است که خود را اصلاح طلب می نامند و حتی از درون زندان هم برای حفظ نظام تلاش میکنند.

دلالان و مزدبگیران نظام در خارج از کشور نیز سهمی در این سقوط دارند. صد البته که وجود اولین ذخیره نفت و گاز جهان در کشورمان نقش بسزائی در جاانداختن شیخ جنایت کار و معرفی وی بعنوان نماینده منتخب مردم ایران دارد.

اما خیل عظیم ایرانیان و بویژه ایرانیان مقیم آمریکا از این کارزار ذلت و خفت، دوری میجویند و به نمایشات آخوندی و همکاران اصلاح طلب و متحدان نفتی آنان پشت میکنند. اما این خیل عظیم از دسترسی به رسانه های مهم آمریکا و رسانه های فارسی در خارج از کشور محروم است.

حسن داعی

فوروم ایرانیان