این موضع‌گیری‌ای که جناب حسن روحانی در مورد حماسه ۹ دی (هم نوا با احمد جنتی) کرده‌اند، رفتارِ ساده‌ای نیست که بتوان به راحتی از کنارش عبور کرد. در مورد میرحسین موسوی مردم و فعالان سیاسی و اجتماعی دغدغه‌ی رفتار و سخنان او در بیست سال قبل که ایشان نخست‌وزیر بود را داشتند حال چگونه است که سخنان ایشان در دفاع از اراذلِ ۹ دی را نادیده می‌گیرند؟ من کاملا درک می‌کنم که کسانی بخواهند بین بدتر و بدترین دست به انتخاب بزنند اما همین بدتر نیز به باور من از صندوق بیرون نخواهد آمد. مقام عظما نشان داده است که هیچ‌گاه به عقب برنمی‌گردد. ایشان و اعوان و انصارش تلاش کرده‌اند که سنت سیئه‌ای را در انتخابات ۸۸ بنانهند و آن برچیدن بساطِ همان تتمه اصلاح‌طلبیِ داخل نظام است و برای این مهم نظام هزینه‌ها داده و خون‌ها گرفته است آیا معقول خواهد بود که پس از این همه هزینه بخواهد به عقب برگردد؟ از طرفی فضای انتخابات نیز فضایی نیست که بخواهد پس از آن جنبش اعتراضیِ اجتماعی‌ای شکل بگیرد. شور و نشاط و امیدی در بین نیست که پس از سرخوردگی بخواهد به جنبشی تبدیل شود. به باور من این وسط تنها آرایی می‌ماند که صندوق‌ها ریخته شده است. نه منتخب مردم از صندوق بیرون خواهد آمد و نه جنبشی بر اساس رای من کو؟ شکل خواهد گرفت. به باور من برنده نهاییِ این انتخابات لااقل در کوتاه مدت و میان مدت شخص علی خامنه‌ای و شرکا خواهند بود.
امیدوارم این‌گونه نباشد.
بهزاد مهرانی
۲۱ خرداد ۱۳۹۲
No comments:
Post a Comment